هولوگرافی و هولوگرام
هولوگرافی از نظر ثبت اطلاعات مربوط به یک صحنه و منظره بر روی فیلم، به عکاسی شباهت دارد اما شیوه ها و وسایل کار برای ایجاد تصویر، همچون خود تصاویر به دست آمده، کاملا متفاوتند. در عکاسی معمولی، تصویری که از یک صحنه بدست می آید، حال چه عکس باشد یا اسلاید یا هر چیز دیگری و فرقی نمی کند دیجیتال باشد یا معمولی در نهایت تصویری است با دو بعد (دوبعدی) و فاقد عمق.
در هولوگرافی، به هر حال تصویری که ایجاد می کنیم و اصطلاحا هولوگرام نام دارد، اطلاعات هر سه بعد را در بر می گیرد و هر سه بعد را ثبت می کند و ناظر از تماشای هولوگرام احساس بعد و برجستگی می کند، حتی بیش از آنچه که در استرئوسکوپی معمول است. بعد در استرئوسکوپی را به تعبیری می شود، بعد کاذب نامید، در حالیکه در هولوگرافی منظره بازسازی شده را از زوایای متعدد می توان دید و ناظر با حرکت دادن سر خود، اثر ناشی از اختلاف منظر را حس خواهد کرد.
تاریخچه هولوگرافی و هولوگرام
در سال ۱۶۴۷ دنیس گابور دانشمند انگلیسی هولوگرافی را پیش بینی کرد ولی نتوانست به آن جامه عمل بپوشاند تا اوایل سال های ۱۹۶۰ یعنی زمان اختراع نوع خاصی از منبع نور – لیزر. پدر هولوگرافی : دنیس گابور در سال ۱۹۰۰ در بوداپست مجارستان به دنیا آمد. پس از خدمت در ارتش مجارستان در جنگ جهانی اول، به استخدام کارخانه زیمنس آلمان در آمد و لامپ کوارتز – جیوه را که امروزه در روشن سازی خیابان ها از آن ها استفاده می شود را تکمیل کرد. در دهه ۳۰ به دلیل سیاست های نازی آلمان را ترک گفت و به انگلستان رفت و همان موقع نظریه هولوگرافی و هولوگرام در ذهنش پدیدار شد.
البته آن موقع وی برای بهبود کار میکروسکوپ های الکترونی و بهبود قدرت تفکیک آن ها کار می کرد. خود وی می گوید که این اندیشه هولوگرافی ناخودآگاه از ضمیرش پدیدار شد. گابور به علت تحقیقات وسیعش در زمینه هولوگرافی در سال ۱۹۶۹ مدال رامفورد انجمن سلطنتی و در سال ۱۹۷۱ جایزه نوبل فیزیک را به خود اختصاص داد و در سال ۱۹۷۱ در گذشت.
دیدگاهتان را بنویسید