بررسی امنیت کدهای MICR
MICR مخفف Magnetic Ink Character Recognition است و به کد ها و شماره سریال هایی ارجاع دارد که در پایین چک ها و اسناد بانکی استفاده می شود که ماشین-خوان (Machine Readable) هستند و قابلیت پیگیری و رهگیری دارند.
این کد ها که در اطلاعات متغیر دسته بندی می شوند، توسط مرکب یا تونر مغناطیسی چاپ می شوند. مرکب های مغناطیسی (و یا تونر) از مرکب های امنیتی هستند که دارای اجزای مغناطیسی هستند که توسط قرائت گر خود، قابل خواندن هستند. این جزء معمولا اکسید آهن است. و توسط نمراتور (شماره زن) الکترومکانیکی و الکترومغناطیسی دیجیتال چاپ می شوند.
از مزیت های کد های MICR این است که مستقیما توسط قرائتگر نسبتا ارزان خود خوانده می شود و اطلاعات را کنترل می کند. از این گذشته، در مقایسه با تکنولوژی بارکد ها و مشابه آن دارای مزیتی است و آن این است که کارکتر های کد توسط انسان نیز به سهولت قابل خواندن است.
استاندارد های متفاوتی برای این کد های وجود دارد که معروف ترین و کاربردی ترین آن ها، ANSI (موسسه استاندارد های ملی آمریکا) و ISO هستند. این استاندارد ها برای مرکب، کد و چاپ آن در نظر گرفته شده است و شامل فونت، میزان چسبندگی مرکب، قدرت سیگنال مغناطیسی مرکب یا تونر و … می باشد.
برای مثال در ANSI، تعداد این کارکتر ها، ۱۴ عدد یا علامت تعریف شده است که هر کدام باید در سلولی با عرضی معادل یک هشتم اینچ قرار بگیرند. (در حالی که در حالت عادی حروف و اعداد در ۵ عرض متفاوت وجود دارند.)
نمونه این کدها را در تصویر زیر:
