نگاهی مختصر به ثبت هولوگرافیک حافظه‌ها
با پیشرفت فناوری، لزوم استفاده از حافظه های پرظرفیت احساس شد که ذخیره سازی هولوگرافیک این مهم را فراهم کرده است. به این شکل که می توان حجم وسیعی از اطلاعات را روی مدیوم کوچکی ثبت کرد. این قابلیت تا حدی است که می تواند یک ترابایت اطلاعات را روی مدیوم بسیار کوچکی به اندازه کریستال شکر ثبت کند.
هم چنین این روش ذخیره سازی، برخلاف سایر روش‌های ثبت، به صورت متناوب و سری صورت نمیگرد و به همین علت بازیابی اطلاعات نیز تناوبی نیست و می توان یکباره اطلاعات را بازیابی کرد.
ذخیره سازی اطلاعات روی حافظه های هولوگرافیک همانند ثبت تصاویر هولوگرافیک به پرتو لیزر، جداکننده پرتو و مدیوم ثبت دارد. ثبت به این صورت انجام می گیرد که اطلاعات از حالت سیگنال الکتریکی به سیگنال نوری تبدیل می شوند. در واقع نور لیزر به دو پرتو مرجع و سیگنال تقسیم می شود. پرتو مرجع به سمت ماده ثبت می رود و پرتو سیگنال از تعدیل کننده‌ی فضایی می‌گذرد و داده های دیجیتال باینری به الگوی تیرگی و روشنی با ویژگی اپتیکی تبدیل می‌شود و پس از آن روی ماده ثبت با پرتو مرجع تداخل را می سازند و ذخیره‌سازی اطلاعات صورت می گیرد.
مدیوم ثبت هولوگرافیک اطلاعات را به صورت لایه لایه و صفحات موازی ذخیره می کند و همین ویژگی باعث بالا رفتن ظرفیت حافظه نسبت به سایر روش ها می باشد که تنها بر روی سطح مدیوم ذخیره سازی صورت می گیرد.
حافظه های هولوگرافیک تکنولوژی نسبتا جدیدی است که دارای موانع زیادی است و پتانسیل پیشرفت بسیاری دارد.
