هولوگرام تمام نگار
برای یک فرد عامی با اطلاع، هولوگرام یک فیلم یا پلیت عکاسی است که با نور لیزر نوردهی شده و تحت پردازش قرار گرفته است. به گونه ای که وقتی به طرز مناسبی روشن شود یک تصویر سه بعدی ایجاد می کند. به نظر می رسد مردمی که اطلاعات کمتری دارند، تمام نگار را صرفاً نوعی عکس سه بعدی می دانند. مسلماً هم در عکاسی و هم در تمام نگاری هر دو از فیلمها و پلیتهای عکاسی استفاده می کنند ولی این تقریباً کل وجه اشتراکی است که این دو دارند. مهمترین فرق بین آنها نحوه ایجاد تصویر است. قدمت عکاسی به بیش از یک قرن و نیم می رسد در حالی که تمام نگاری به شکلی که ما آنرا می شناسیم، در حدود ۴ دهه عمر دارد و عمر اولین تمام نگار کوچکی که ساخته شد در حدود ۶۰ سال است. هولوگرام سطح صافی است که با یک نوردهی مناسب، تصویری سه بعدی همانند یک جسم واقعی را در فضا بوجود آورد که علیرغم غیر قابل لمس بودن ، قابل عکسبرداری می باشد. ناظران هولوگرام به طور معمول وسوسه می شوند که دستشان را دراز کنند تا بتوانند تصویر را لمس نمایند. واژه hologram ریشه یونانی دارد و از کلمات هولو به معنای whole (تمام وکامل ) و gramma به معنای message (پیغام و نگاشت) گرفته شده و به معنی “تصویر سراسری ” است، که معادل فارسی آن تمام نگار می باشد. از آنجائی که هولوگرام ها با روشهای معمولی قابل کپی برداری نمی باشند، جهت جلوگیری از جعل در اسنادی از قبیل کارت اعتباری، گواهینامه های مختلف از جمله رانندگی و کلیه اسناد و مدارک و بسته بندی محصولات کاربرد وسیعی دارند. هولوگرام برروی بسته بندی ها موجب افزایش فروش محصولات خاص می شود. بازتابش نور در هولوگرام ها بطور خاصی چشمگیر بوده و در نمایشگاههای تجاری و فروشگاهها مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین برای نمایش افراطی اشیاء باارزش و حساس بکار میروند. تاریخچه هولوگرافی مدرن به سال ۱۹۴۷ میلادی برمی گردد. یعنی زمانی که دنیس گابور (Denis Gabor) در حال تحقیق جهت اصلاح و افزایش دقت میکروسکوپهای الکترونی بود. اکتشاف آقای گابور در آن زمان بسیار اعجاب آمیز بود چرا که وی به امکانات مدرن تولید نور لیزر دسترسی نداشت. ۱۳ سال بعد یعنی از سال ۱۹۶۰ که روشهای پیشرفته تولید لیزر ابداع شد. تحقیقات جدی تری روی هولوگرافی آغاز و در سال ۱۹۷۱ جایزه نوبل فیزیک به خاطر فعالیتها و یافته های دکتر گابور در زمینه هولوگرافی به وی اعطا شد. این مانع در سال ۱۹۶۰ با اختراع لیزرکه نور آن برای تولید هولوگرام بسیار ایده آل بنظر می رسید، از سر راه برداشته شد و در طی ۱۰ سال تکنیکهای هولوگرافی وکاربرد های آن توسعه ورشد بسیار سریعی پیدا کرد. در سال ۱۹۶۲ امت لیث (Emmett Leith) ویوریس اپاتنیکس (Juris Upatnieks) از دانشگاه میشیگان تحقیقات گابور را مطالعه نموده وبه دلیل کنجکاوی تصمیم گرفتند تکنیکهای گاربور را با استفاده از لیزر کپی برداری نمایند. نتیجه آن اولین هولوگرام عبوری لیزری از یک جسم سه بعدی بود. (یک ترن اسباب بازی ویک پرنده) این هولوگرام های عبوری تصاویر بسیار شفاف با عمق واقعی ایجاد می نمودند اما فقط با نور لیزر تصویر حاصل قابل مشاهده بود.
